NEPALI MUKTAK

 फुटेको सिसा जोड्ने प्रयास गर्दिन म संघर्ष गरेर बाँच्नेछु हरेश खाएर मर्दिन म घुसखोरी जस्ता अनैतिक बाटोमा झर्दिन म गरिबीको कारण देखाएर स्वाभिमान बेच्नेहरूमा पर्दिन म अरुको एक छाक खोसेर कहिल्यै आफ्नो पेट भर्दिन म सत्य र शान्तिको पक्षमा बोल्न कहिल्यै पछि सर्दिन म ॥

 खै चौबन्दी चोलो, खै दौरा सुरुवाल, खै पटुकी बाँधेको खै मकै भटमास, खै खोले सिस्नु, खै गुन्दुक साँधेको खै मेलापात, खै घाँस दाउरा, खै दोहोरी गाएको मोबाइल भए अरु नचाहिने जमाना आएको ॥

 हर क्षण मनमा आउँछ सोंच एउटा मलाई आएनन् कोहि यहाँ गर्न यो देशको भलाई गाउँ, सहर, हिमाल, पहाड कहाँ भेटिएला करोडौं जनताको इच्छा कहिले मेटिएला दैव एक चीजको यो देशलाई परेको छ साह्रै खाँचो दिनुहोस् न मात्र एकचोटी गौतम बुद्ध बनाउने साँचो ॥

 स्वागत भयो भव्य उनको, ठाँने ठूलै व्यक्ति रैछ बच्चा, बूढा, युवा, युवती सबै ध्यानमा मस्त रैछ लामो दारी, लामो कपाल, जीउभरी दलेको छ सेतै महान सन्त होला भनि लम्किएँ म पनि त्यतै आऊ सबै खाउँ सबै भन्दै बाँड्दै रैछ प्रसाद भन्दै बाबाजी त गाँजा बेच्दै रैछ ॥

SLC पास गर्ने वित्तिकै मोटर साइकल चाहिन्छ कक्षा कोठामा भन्दा आन्दोलनमा बढि धाइन्छ साथीसँग पढ्ने बहानामा क्याफे तिर आइन्छ कापी, कलम किन्ने पैसाले पानी पुरी खाइन्छ नयाँ जीन्स १० ठाउँमा हालेर लाइन्छ वर्णन गर्न रुचाउँछु आफूलाई यसरी म जस्तो विद्यार्थी हरेक कलेजमा पाइन्छ ॥ 

 दुःख पिडाहरूबाट सँधैको लागि छुट्टिन, बनायो होला प्रश्न उठ्छ मनमा अनेक, कसलाई किन बनायो होला ? सत्कर्म गर्ने कोहि छैनन् यो पापी बस्ने लोकमा तर भगवनाले स्वर्ग कस्को लागि, किन बनायो होला ?